Panteon

źródło

Wzorem starożytnych Egipcjan każde z miast Nowego Świata potrzebuje Boga lub Bogów, którzy będą dbać o dany skrawek świata i nie dopuszczą do ponownej zagłady. Kemet, perła wśród pereł, największe z miast potrzebuje ich wielu. Miejsce to, ze względu na swoje położenie i rozmiary stało się siedzibą dla najważniejszych i najpotężniejszych Bogów współczesnego świata. Jednakże Bogowie nie są tacy jak się wydawało. Ci Bogowie przede wszystkim są fizyczni. Można ich dotknąć oraz zobaczyć, lecz przywilej ten należy się jedynie nielicznym. Kim zatem są? Nie wiadomo dokładnie, pewnym jest jednak, iż przybyli z daleka. Z gwiazd. I z całą pewnością nie odpowiadają ich starożytnym wyobrażeniom. Można dostrzec kilka wspólnych mianowników w ich wyglądzie, bo odpowiadają one znanym hieroglifom. Prawda jednak jest zgoła inna od tej, którą przedstawili nam antyczni.

źródło: patrz link wyżej

Bogowie są mechaniczni - a w każdym razie wyglądają na mechanicznych. Nikt nie śmie wątpić w ich żywotność, gdyż powszechnie wiadomo, iż istot boskich nie ima się upływ czasu. W metalopodobnych piersiach z całą pewnością bije jakieś serce, lecz nikt nie wie ani jakie, ani czym jest. Ponadto sam wygląd Bogów budzi respekt. Już ich postura i faktyczne rozmiary bywają przytłaczające. Skoro zwyczajni śmiertelnicy sięgają Bogom ledwie do łydek, naturalnym jest, by ludzie obawiali się potęgi, którą emanują ich opiekuni. Efektu z całą pewnością nie umniejszają ciała wykonane z materiału, który do złudzenia przypomina nieznany ludzkości metal. Zdawać by się mogło, że Bogowie są cyborgami - połowicznie maszynami, połowicznie istotami z krwi i kości - nie jest to jednak prawda. Bogowie po prostu są Bogami i na tym ludzkość poprzestała.

Panteon Kemet nie opisuje wszystkich istniejących Bogów i Bogiń. Sprowadza się on jedynie do tych obecnych w mieście, co nie oznacza, iż są oni jedynymi zamieszkującymi Nowy Świat istotami boskimi.

Ra - jest najważniejszym wśród Bogów. Pod jego władaniem znajduje się zarówno słońce, ludzie jak i ogólny ład wszechświata. Nowy Świat zawdzięcza mu swoje istnienie. Utarło się także mówić, iż każdy kolejny władca pochodzi od niego. Ra, zgodnie ze swoim wizerunkiem jest dokładnie taki, jakim powinien być Bóg wśród Bogów. Poza oczywistym faktem nieznacznego górowania wzrostem ponad innymi Bogami, jego znakiem charakterystycznym jest głowa sokoła oraz czerwony dysk mieszczący się nad nim niczym własne zachodzące słońce. Wyznawcy Ra zwykle odznaczają się sprawiedliwością i stoją wysoko w hierarchii społecznej, lecz jest ich mało, gdyż jedynie dobrzy ludzie, którym władza nie namiesza w głowach mogą należeć do świątyni Boga Ra.

Anubis - Bóg ściśle związany ze śmiercią i życiem pozagrobowym. Opiekun cmentarzy i ten, który przeprowadza zmarłych w zaświaty. Godnym podkreślenia jest fakt, iż Anubis rzeczywiście zajmuje się tymi kwestiami i sprowadza dusze do krainy zmarłych. To, co dzieje się z nimi później owiane jest tajemnicą. Wiadomo jedynie, iż służą one wyższemu celowi, lecz Bóg strzeże każdego strzępu informacji. W kompetencje wyznawców Anubisa wplata się także trzymanie straży, gdyż nawiązuje to do roli Boga jako strażnika cmentarzy. Bogu temu przypadła w aparycji głowa szakala.

Bastet - kociogłowa Bogini patronująca miłości, płodności, a także muzyce, radości i tańcom. To łagodna opiekunka ogniska domowego, której wyznawcami przede wszystkim są muzycy i tancerze. Nie oznacza to jednak, że wyłącznie oni mogą trafić pod patronat Bogini, gdyż ma ona dwa oblicza. Bywa także Sechmet o głowie lwicy, a wtedy jej patronat zmienia się, gdyż sama Bogini zmienia swoje stanowisko, stając się okrutną opiekunką wojen, zemsty i chorób. Zatem patronat Bogini sięga również tych, którzy wiele wspólnego ze sztuką czy radością nie mają.

Set - jest Bogiem pustyni, burz, ciemności i chaosu. Utożsamia się go także ze wszystkim tym, co demoniczne. Kojarzony raczej wyłącznie ze złem, a co za tym idzie także i ten, do którego ciągnie cały przestępczy półświatek zasilający szeregi świątyni Boga. Mimo tego zyskuje sobie także wyznawców wśród ludzi walki, nie jest zatem wyłącznie negatywnym Bogiem. Ostatecznie strzeże on pustyń, zatem ma na swojej pieczy również podróżnych. Z wyglądu przypomina człowieka o twarzy niezidentyfikowanego zwierzęcia o długim pysku i trójkątnych uszach, które nazywane jest po prostu zwierzęciem Seta.

Thot - Bóg księżyca, ksiąg, mądrości oraz magii. Przypisuje mu się bycie najmądrzejszym wśród Bogów.  Wbrew pozorom Thot jest przychylniejszy zwierzętom niż ludziom i osobiście karze tych, którzy dopuścili się okrucieństwa wobec zwierzęcia. Pełni także rolę boskiego sekretarza, jako ten, który jest ojcem pisma i nauk. Ma głowę ibisa (ptaka o długim dziobie nieco podobnego do czapli). Patronuje w szczególności magom. Do jego świątyni najchętniej przystępują także uczeni, lekarze czy uzdrowiciele.

Izyda - Łagodna Bogini-matka. Jest także opiekunką ogniska domowego i rodzin. Jako jedna z naprawdę niewielu bóstw żyje w całkowicie człowieczej formie. Przypisanym jej zwierzęciem jest krowa, lecz sama bogini nie posiada w swej aparycji nawiązań do bydła. Izyda postrzegana jest jako najlepsza matka i wcielenie dobroci, więc naturalnym jest iż podobnego miłosierdzia i łagodności oczekuje się po jej wyznawcach. Co za tym idzie wśród wiernych świątyni tej Bogini na ogół nie spotyka się ludzi złych z natury.

Ptah - Opiekun sztuki i rzemiosła. Również i ten Bóg nie posiada połowicznie zwierzęcej postaci. Charakteryzuje go ogolona głowa. Wedle jego wyznawców to on dał początek światu, a co za tym idzie ludzie należący do świątyni Ptaha niezbyt przepadają za tymi, którzy służą Ra. Mimo wszystko nie ma otwartej wrogości pomiędzy tymi dwiema świątyniami. Wyznawcami Ptaha zostają zwykle artyści czy wynalazcy. Ponadto spod pieczy Ptaha wychodzą najznamienitsi rzemieślnicy.

Ozyrys - Bóg śmierci i życia pozagrobowego. Zajmuje się sądzeniem dusz zmarłych. Dlatego jego wyznawcy zwykle opiekują się prawem na ziemi. Świątynia Ozyrysa łączy w sobie tych, dla których prawda i sprawiedliwość są nadrzędną cechą. Sam Ozyrys jest trzecim i ostatnim z kemetańskich Bogów posiadających twarz uchodzącą za ludzką, a jego atrybutem jest korona atef. Jednakże całą postać Boga charakteryzuje się zielonym zabarwieniem skóry, a jego ciało pokrywa materiał, przywodzący na myśl bandaże mumii.

Chnum - Podobno ludzkość zawdzięcza swe istnienie Bogu o baraniej głowie, który ulepił ludzi na kole garncarskim. Niegdyś przywarło także do niego twierdzenie jakoby był on także tym, który ofiarował światu wodę i opiekował się wylewami rzeki. Prawdą jest, że to za jego sprawą Nowy Świat nie jest martwą i jałową pustynią, mimo tego niewielu ludzi decyduje się wstąpić do świątyni Chnuma. Wyznawanie tego Boga wiąże się na ogół z ciężką pracą w służbie innym i nierzadko musi być poparte zdolnością szanowania wszystkich żywych istot, gdyż te pochodzą z woli Boga.